Toyota Corolla – historia legendy

Kiedy Toyota Corolla została po raz pierwszy wprowadzona na rynek w 1966 roku, nikt nie podejrzewał, że stanie się jednym z najlepiej rozpoznawalnych brandów na świecie. Historia pokazała jednak, że Japończycy rozpisali dla swojego kompaktowego modelu najlepszy biznesplan. Już w 8 lat po swojej premierze Corolla stała się najchętniej kupowanym autem na błękitnym globie, a w ciągu następnych 23 lat pobiła rekord Volkswagena Garbusa w ilości sprzedanych egzemplarzy. Do dziś sprzedano na całym świecie ponad 45 milionów Corolli.

Historia Toyoty Corolli rozpoczęła się już w drugiej połowie 1962 roku, kiedy zespołem projektowym kierował Tasuo Hasegawa. Po nie do końca udanym debiucie modelu Publica zespół projektantów doszedł do wniosku, że w przypadku projektu nowego modelu potrzebne jest zupełnie inne podejście. Szybko rozwijająca się Japonia potrzebowała nowoczesnego samochodu, który będzie nie tylko przestronny i oszczędny, ale przede wszystkim niezawodny. Projektanci postanowili skupić się na stworzeniu nowej koncepcji, która miałaby charakteryzować się zupełnie nową konstrukcją zawieszenia, nadwozia i silnika. Budowa nowego samochodu wymagała także nowoczesnego zakładu produkcyjnego. Po długich pracach, nie zawsze zakończonych powodzeniem ostatecznie udało się skonstruować samochód na miarę oczekiwań nie tylko klientów, ale przede wszystkim zarządu japońskiego koncernu.

Corolla I generacji (1966)

W porównaniu do wcześniejszego modelu Publica, nowa Corolla była o wiele bardziej futurystyczna i lepiej odpowiadała na potrzeby współczesnego świata. Auto wyposażone było w silnik o pojemności 1,1 litra o mocy 59 KM i momencie obrotowym 83 Nm. W silniku zastosowano kilka rewolucyjnych technologii, takich jak wysoko zamontowany wałek rozrządu zapewniający lepsze osiągi oraz pięciołożyskowy wał korbowy, który mógł wytrzymać wyższe prędkości obrotowe silnika.

Wewnątrz utrzymany został sportowy, nowoczesny motyw z fotelami kubełkowymi z przodu, które można było w pełni rozłożyć. Corolla posiadała również wyposażenie, które normalnie można było znaleźć tylko w droższych samochodach w tamtych czasach, takie jak konsola środkowa, podłokietniki, radio i ogrzewanie. Początkowo Corolla była wyposażona tylko w hamulce bębnowe z przodu i z tyłu, jednak na potrzeby rynku północnoamerykańskiego Toyota instalowała także przednie hamulce tarczowe. Wymogi bezpieczeństwa dla pojazdów silnikowych w Stanach Zjednoczonych były znacznie wyższe niż w Japonii, dlatego Toyota zastosowała w Corolli również wielopunktowe pasy bezpieczeństwa i wpuszczane, pociągane klamki zewnętrzne.

Corolla II generacji (1970)

Tatsuo Hasegawa i jego zespół ponownie zostali odpowiedzialni za rozwój Corolli. Prace nad nowym samochodem rozpoczęły się około rok po premierze modelu pierwszej generacji, a cel był prosty: zwiększyć przewagę Corolli nad konkurencją. Hasegawa przyjrzał się całej gamie Toyoty i zauważył, że chociaż zwiększono pojemność silnika w Corolli do 1,2 litra, nadal istniała znacząca różnica w stosunku do kolejnego modelu – 1,6-litrowej Corony. Mając to na uwadze, on i jego zespół projektantów postanowili zbadać możliwości jednostki napędowej o pojemności 1,4 litra, która wypełniłaby lukę między Coroną a Corollą.

Jeśli chodzi o projekt nadwozia, Toyota chciała stworzyć coś, co nie tylko będzie natychmiast rozpoznawalne jako Corolla, ale także zachowa nowoczesność. Zespół projektowy skupił się na wygładzeniu linii nadwozia Corolli i uczynieniu go bardziej nowoczesnym. Jednak aż do momentu wprowadzenia samochodu na rynek, wielu członków zespołu projektowego wahało się co do nowego, odważnego wyglądu samochodu. Odważny nowy projekt Corolli drugiej generacji okazał się ogromnym hitem zarówno wśród japońskich nabywców, jak i międzynarodowych. Aby jeszcze bardziej wzmocnić sportowy wizerunek firmy, podjęto decyzję o wprowadzeniu na rynek modelu edycji specjalnej znanej jako Corolla Levin. Pomysł polegał na tym, aby zastosować silnik z jednego z większych modeli Toyoty i wcisnąć go do Corolli. Okazało się, że 113-konny motor 1,6 l z modelu Celica idealnie pasuje do Corolli i jednocześnie zapewnia sportowe osiągi. Trzeba przypomnieć, że pierwsze generacje modelu były tylnonapędowe. Samochód szybko wziął udział w wielu imprezach sportowych, a największy sukces odniósł w Rajdzie 1000 Jezior w Finlandii, kiedy udało mu się wygrać z europejskimi konkurentami.

Corolla III generacji (1974)

Dzięki ogromnemu sukcesowi modeli pierwszej i drugiej generacji, III edycja Corolli musiała znów przekroczyć kolejne granice. Nabywcy chcieli więcej, a konkurencja zarówno na japońskim, jak i międzynarodowym rynku samochodowym stawała się coraz silniejsza. Toyota zauważyła, że ​​ich konkurenci nadrabiają zaległości, więc nie szczędzono wydatków na rozwój samochodu trzeciej generacji. Samochód miał być nie tylko bardziej wyrafinowany, komfortowy i bezpieczny, ale także oszczędniejszy i spełniać surowe, coraz bardziej powszechne na całym świecie normy emisji.

Pierwszymi rzeczami, na których skupił się zespół projektowy, była poprawa osiągów, funkcjonalności samochodu, wyciszenia i komfortu wnętrza. Postanowili również zwiększyć szerokość pojazdu i nadać mu wyższej jakości wnętrze w stosunku do modelu drugiej generacji. Aby rozwiązać problem redukcji emisji spalin, Toyota otworzyła Centrum Techniczne Higashi-Fuji zajmujące się emisją i środkami zaradczymi dotyczącymi emisji spalin. Bystrzy i pomysłowi inżynierowie w zakładzie w końcu dopracowali do perfekcji oparty na katalizatorze system oczyszczania spalin, który w kolejnych latach był już powszechnie stosowany w prawie wszystkich samochodach na świecie.

Corolla IV generacji (1979)

Pod koniec lat 70. kryzys naftowy, który wpłynął na rynek motoryzacyjny wreszcie się skończył, a gospodarka światowa rosła w siłę. Jednak klienci przewartościowali swoje priorytety względem samochodów i pojawił się rosnący popyt na pojazdy oszczędne. Pomysł na nowy model polegał na stworzeniu samochodu, który byłby na tyle praktyczny i luksusowy, aby uniemożliwić nowej, dobrze zarabiającej generacji wyżu demograficznego przejście na większe, wyższej klasy pojazdy. Mając ogromną odpowiedzialność za przeprojektowanie najlepiej sprzedającego się wówczas samochodu na świecie, konstruktorzy zadecydowali, że ​przeprowadzą ogólnoświatowe badanie rynku. Nowy 1,5-litrowy silnik generował moc 79 KM i 115 Nm momentu obrotowego.

Corolla V generacji (1983)

W 1983 roku nadszedł czas na nową Corollę. Toyota chciała przyciągnąć nowe, młodsze pokolenie nabywców i przeprojektowała Corollę, aby lepiej odpowiadała ich potrzebom i pragnieniom. Japończycy wprowadzili również szereg nowych zmian technologicznych i funkcji, z których najważniejszym był napęd na przednie koła. Corolla po raz kolejny odniosła sukces i stała się najlepiej sprzedającym samochodem w Japonii i na światowych rynkach. Podobnie jak w przypadku wielu ówczesnych producentów samochodów, Toyota przestawiła się na pełne wykorzystanie komputerów w większości prac rozwojowych i projektowych. Na początku Toyota oferowała kilka różnych opcji silnika, w tym 1,3, 1,5 oraz nowo opracowany silnik 1,6 z elektronicznym wtryskiem paliwa i mocy 99 KM.

Corolla VI generacji (1987)

Wraz z wprowadzeniem samochodu szóstej generacji w 1987 r. Toyota chciała, aby Corolla była czymś więcej niż tylko rodzinnym samochodem. Akihiko Saito, główny inżynier wraz z zespołem skupili się na trzech głównych obszarach: wydajności, jakości i stylu. Zespół projektowy stworzył ponad 2000 propozycji rozwoju i współpracował z ponad setką innych producentów części, aby stworzyć projekt, który wzniósłby się na nowy poziom jakościowy. W związku z tym w gamie pojawił się nowy silnik 1,8 l o czterech zaworach na cylinder, a nawet opcjonalny napęd na wszystkie koła. Jak i system elektronicznego modulowanego zawieszenia (TEMS), wentylowane tarcze hamulcowe i korektor siły hamowania, aby uzyskać lepszą skuteczność przy lżejszym naciskaniu pedału.

Cdn…